გურიაში და თბილისის უნივერსიტეტში მიღებული სიყვარულისა და ცოდნისთვის ბონის, მიუნხენისა და პარიზის ბოტანიკურ ბაღებში მიღებული ცოდნა რომ არ მიმემატებინა, ვფიქრობ, სულ სხვაგვარად იქნებოდა ჩემი საქმე.
ვერც უცხოური ფონდების და სტიპენდიების გარეშე შევძლებდი ევროპულ უნივერსიტეტებში სწავლას. მე სხვისი ამბავი არ ვიცი, ჩემსას ვყვები. აბა, როგორ არ ვიყო მადლიერი?! აბა, როგორ არ ვიყო ამ აურზაურში იმ მხარეს რომელზეც ვარ?! არც ჩემმა შვილმა არ მინდა, ისწავლოს ომსკში, ხაბაროვსკში ან, თუნდაც, პეტერბურგში.
კომენტარები